Hicret eden Müslümanlara "Muhacirun" (مهاجرون) ya da "Muhacir" denir. Bu terim, İslam peygamberi Muhammed ile birlikte Mekke'den Medine'ye hicret eden Mekkeli Müslümanları ifade eder. Hicret, İslam tarihinde önemli bir dönemeçtir ve İslam takviminin başlangıcını oluşturur. Hicretin gerçekleştiği dönemde Mekke'de Müslümanlara yönelik artan zulüm ve baskılar, Hz. Peygamber'in liderliğindeki Müslümanları Medine'ye göç etmeye zorlamıştır.

Kur'an'da Tevbe Suresi'nin 100. ayetinde geçen "İslam'ı ilk önce kabul eden muhâcirler" ifadesi, Muhacirun'u, Müslüman olan ve Hz. Peygamber ile birlikte Mekke'den Medine'ye göç eden topluluğu ifade eder. Bu mücadeleci grup, Mekke'deki zorlayıcı şartlardan zulümden dolayı hicret edip, Medine'de yeni bir hayat kurmuşlardır.

Medine'ye hicret eden Müslümanları karşılayan ve onlara destek olan fedakâr Müslümanlara ise "Ensar" denir. Ensar, Muhacirun'u Medine'de karşılamış, mallarını ve imkanlarını paylaşarak onlara yardımcı olmuşlardır. Bu kardeşlik ve dayanışma, İslam toplumunun temel değerlerinden birini oluşturmuştur.

Hicretin, İslam'ın sosyal düzenini kurmak için bir gereklilik olduğu kabul edilmiş ve bu olay, Müslümanların İslam'ı özgürce yaşayabilecekleri bir ortamın oluşturulmasına hizmet etmiştir. Hicret, İslam'ın yayılmasında ve güçlenmesinde kilit bir rol oynamış, Müslümanlar arasında birlik ve dayanışmanın temelini atmıştır.

Tarihi bir öneme sahip olan Hicret, Müslümanların inançları uğruna verdikleri mücadeleyi simgeler. Medine'ye yapılan bu göç, Müslümanların özgürlük ve adaleti savunma kararlılıklarını temsil eder ve İslam tarihindeki önemli bir dönemeç olarak kabul edilir.